9 MËNYRA SE SI PRINDËRIT I LËNDOJNË FËMIJËT E TYRE PA VETËDIJE
Si prindër ne çdoherë mendojmë më të mirën për fëmijët dhe mendojmë se deri sa ne kemi qëllime të mira nuk i dëmtojmë ata. Por në fakt jo çdoherë prindërit kanë të drejtë. Të pavetëdijshëm ne kryejmë disa veprime të cilat nuk do të thotë se janë të dobishme për edukimin e drejtë dhe mirëqenien e fëmijëve.
Nëse kthejmë kohën pas dhe mendojmë se a ishin prindërit tanë të përsosur. Themi realisht JO. Por a mund të themi se ata nuk na deshën sa ne që i duam fëmijët tanë. Prap JO. Është mirë që çdoherë të marrim shembuj real dhe ti aplikojmë të mirat që mund të nxjerrim nga përvoja. Gjithmonë është mirë të rivlerësojmë atë që mësojmë ndër breza dhe t’i qasemi stilit tonë të prindërimit me një perspektivë të rifreskuar dhe mendjehapur. Për sa kohë që ne vazhdojmë ta bëjmë këtë në një nivel kolektiv, ne mund të përmirësojmë brezat e fëmijëve që po rrisim dhe t’i bëjmë ata njerëz më të mirë për një botë më të mirë.
Awarness act ju sjell 9 mënyra se si prindërit lëndojnë fëmijët e tyre pa e ditur fare se e bëjnë këtë.
- Nuk kërkoj kurrë falje.
Shumë prej nesh u rritëm në mjedise ku prindërit tanë kishin gjithmonë të drejtë dhe ne ishim gjithmonë të gabuar sepse ata ishin prindërit tanë dhe ne ishim fëmijët e tyre. Puna është se ky lloj i sjelljes prindërore nuk i mëson asgjë fëmijës për jetën përveç se gjithçka ka të bëjë me fuqinë dhe kontrollin. Në realitet, të mësosh të kërkosh falje kur e ke gabim fëmijën tënd është një mësim i mrekullueshëm i jetës që do t’i mësojë ata të marrin gjithashtu përgjegjësi dhe llogari për veprimet e tyre duke ecur përpara.
- Krahasimi i fëmijës tuaj me fëmijët e tjerë.
Mund të jetë joshëse të përpiqeni ta bëni fëmijën tuaj të veprojë më mirë duke vënë në dukje se sa mirë po vepron shoqja apo shoku i tyre. Megjithatë, kur e bëni këtë nuk po e mësoni fëmijën të veprojë më mirë por i thoni se nuk janë të aftë ose nuk janë mjaftueshëm të mirë për ju. Nga ana tjetër ju dëmtoni vetëbesimin e tyre.
- Gënjeshtra e fëmijëve tuaj.
Të gjithë thonë gënjeshtra të vogla të bardha, por është një çështje madhore kur gjithmonë i gënjeni fëmijët tuaj. Pas një kohe, ata nuk do t’ju marrin më seriozisht dhe as do t’ju besojnë. Dhe së paku, ata do të ngatërrohen me botën, sepse fëmijët vijnë në botë duke menduar se ne si prindër të tyre jemi bastionet e mirësisë. Mos e shkatërroni atë për ta.
- Mos vendosja e kufijve.
Fëmijët mësojnë kufijtë përmes nesh. Jo vetëm që duhet të vendosni kufij, që të mos ju kapërcejnë por gjithashtu duhet të vendosni kufij për të mbajtur të ndara gjërat e fëmijëve dhe të rriturve. Mos u flisni fëmijëve tuaj për problemet e të rriturve. Mos lejoni që fëmijët tuaj të sundojnë mbi ju. Gjeni një mjedis të shëndetshëm. Do t’u sjellë dobi kur gjithçka thuhet dhe bëhet.
- Përpjekja për të qenë miku i tyre dhe jo prindi i tyre.
Po, mund të jeni të dy por së pari duhet të jeni gjithmonë prindi i tyre. Nëse jeni thjesht miku i tyre dhe nuk ka rregulla, kufizime dhe autoritet, ata do ta kenë shumë të vështirë të përshtaten me botën reale ku ka rregulla, kufij dhe autoritet.
- Zhvlerësimi i emocioneve të tyre.
Kur fëmija juaj vjen tek ju duke bërtitur dhe duke qarë, ju mund të ndiheni të shqetësuar dhe të thoni: “Është në rregull. Ndalo së qari.” Megjithatë, kur e bëni këtë po zhvlerësoni emocionet e tyre të cilat janë reale. Në vend që t’u thoni të ndalojnë të përjetojnë atë ndjenjë dhe ti ndihmoni ata të menaxhojnë emocionet e tyre.
- Prindërimi me helikopter.
Ka një tren nënash të reja të cilat quhen “helikopterë” pasi qëndrojnë mbi fëmijët e tyre duke parë dhe mikromenaxhuar çdo lëvizje të tyre. Megjithatë sipas studimeve të ndryshme, këta prindër rrisin fëmijë të shqetësuar, të varur, të pavendosur dhe të papërgatitur për botën reale. Ju lutemi mos u bëni nëna të tilla nëse dëshironi që fëmija juaj të lulëzojë.
- Detyrimi të mbarojnë çdo kafshatë në pjatën e tyre.
Përsëri, shumë prej nesh u rritëm duke me fjalët: “Nëse nuk hani çdo kafshatë ushqimi në pjatën tuaj do të duhet ta përfundoni atë më vonë”, ose “nëse nuk hani çdo kafshatë në pjatën tuaj nuk mund të largohesh nga tavolina”. Puna është se kur e bëni këtë, po i thoni fëmijës tuaj të anashkalojë shenjat e urisë dhe të ngopjes dhe të hajë tepër. Kjo krijon marrëdhënie të dobëta me ushqimin gjë që në afat të gjatë është e dëmshme për fëmijën tuaj.
- Mos lejimi që ata të kenë asnjë përgjegjësi.
Mund të duket kundërproduktive për temën e këtij artikulli por ju siguroj se nuk është kështu. Fëmijët kanë nevojë për një përgjegjësi (të përshtatshme për moshën) për t’i përgatitur për çdo fazë të jetës dhe përfundimisht për t’i ndihmuar ata të përshtaten me botën reale ku nuk do të jeni në gjendje të bëni çdo gjë të vogël për ta.
Leave a Reply