PRINDËT DUHET TË KENË KUJDES SEPSE EDHE FËMIJËT PREKEN NGA STRESI

PRINDËT DUHET TË KENË KUJDES SEPSE EDHE FËMIJËT PREKEN NGA STRESI

Jo vetm të rriturit por edhe fëmijët bien pre e stresit. Përveç arsyeve të përditshme si vonesa për në shkollë apo humbja e një lodre, ata preken edhe nga ngjarje më madhore, të cilat jo domosdoshmërisht janë negative apo stresuese.

Ja cilat janë disa prej tyre:

• Kur prindërit kanë probleme
• Zënka me një shok
• Testimet në shkollë
• Mendimi që të tjerët mund të kenë për pamjen e tyre të jashtme
• Mospatja e privatësisë
• Lindja e një vëllai apo motre më të vogël
• Frekuentimi i një shkolle të re
• Divorci i prindërve
• Rimartesa e njërit prind me një person tjetër
• Gjendja jo e mirë ekonomike në familje.

Fëmijët më të vegjël mund të shprehin ndjenjat e tyre të stresit përmes një gjendje nervozizmi të vazhdueshëm, të qara të shpeshtë dhe dëshirës për të qenë gjithmonë në krahët e prindërve të tyre në përpjekje për të zbutur shqetësimin e tyre.

Po kështu, ata mund të vuajnë nga makthe, frikë të ekzagjeruar, zakonisht nga errësira, nga kafshët ose nga ndarja nga prindërit e tyre, dhe ndryshime në oreksin e tyre.

Së fundmi, stresi i fëmijërisë tek fëmijët e kësaj moshe mund të shkaktojë vështirësi në të folur dhe të motivojë një prapambetje në sjelljet, duke kryer më shumë sjellje fëminore sesa do të ishte normale për moshën e tyre, të tilla si lagja e shtratit ose thithja e gishtit.

Fëmijët e moshuar gjithashtu mund të shfaqin stresin e tyre përmes një gjendje të vazhdueshme nervozizmi ose duke rritur magjitë e tyre të pamotivuara të qara.

Po kështu, ndërsa fëmija rritet, është e zakonshme që ai të jetë më agresiv se normal, të kryejë sjellje për të tërhequr vëmendjen, të marrë një qëndrim negativ ndaj vëllezërve dhe motrave të tij dhe të ankohet për dhimbje fizike dhe shqetësime.

Megjithëse fëmijët e moshuar ose para-adoleshentë mund të kenë një kuptim më të mirë të asaj që është ankthi dhe stresi, ata shpesh nuk janë në gjendje të interpretojnë ndjenjat e tyre si të tilla dhe siklet mund të çojë në ndryshime të ndryshme të sjelljes dhe emocionale.

Si ta parandaloni stresin te fëmijët?

Parandalimi i stresit të fëmijërisë kërkon kontrollin e shumë aspekteve të ndryshme që përbëjnë jetën e fëmijës, dhe veçanërisht ato që lidhen me tre fushat që sapo kemi diskutuar.

Në radhë të parë, është e nevojshme që prindërit të paraqiten si modele për fëmijët e tyre, kështu që ata duhet të jenë në gjendje të menaxhojnë në mënyrë adekuate gjendjet e tyre të ankthit dhe periudhat e stresit para fëmijës.

Nëse kjo kërkesë e parë nuk plotësohet, fëmija mund të mësojë t’u përgjigjet faktorëve të jashtëm më herët në të njëjtën mënyrë si prindërit e tij, duke e bërë atë më të prekshëm ndaj stresit.

Po kështu, qëndrimet pozitive të tilla si durimi, gëzimi, qetësia, qetësia dhe aftësia reflektuese e prindërve ndaj fëmijës së tyre, e ndihmojnë fëmijën të zhvillojë qëndrime të ngjashme ndaj faktorëve të jashtëm dhe i lejon ata të kenë më shumë burime për të shmangur gjendjet e stresit.

Një aspekt tjetër i rëndësishëm për të parandaluar stresin e fëmijërisë është t’i bësh ata të marrin pjesë në zgjidhjen e problemeve të përditshme dhe familjare, duke promovuar një mënyrë të thjeshtë, realiste dhe optimiste për t’u përballur me këto lloj sfidash. Në këtë mënyrë, fëmija do të zhvillojë një model të sjelljes të udhëhequr nga pranimi dhe koherenca për problemet.

Kur një fëmijë ka filluar të vuajë stres ose është në një situatë që mund të fillojë vuajtjen e tij, është e rëndësishme t’i dëgjoni ata dhe të vlerësoni mendimet e tyre.

Edhe pse fëmijët e vegjël nuk duhet të vendosin se çfarë aktivitetesh bëjnë dhe nuk bëjnë plotësisht, njohja e mendimeve të tyre mund të jetë shumë e dobishme në zbulimin e zonave të mundshme dhe ngjarjeve që mund t’i stresojnë ata.

Nga ana tjetër, është gjithashtu e rëndësishme të respektoni “ritmin e fëmijës”, të shmangni krahasimet me vëllezërit e motrat ose miqtë e tij, të nënvlerësoni cilësitë e tij ose të rishikoni aftësitë dhe aftësitë e tij.

Më në fund, sipas këtyre linjave, prindërit duhet të shmangin që fëmija i tyre të besojë se ai vlerësohet, respektohet dhe dashurohet për të pasur një performancë perfekte në atë që bën.

Ky faktor mund të shkaktojë shumë stres tek fëmija, kështu që ata duhet të jenë të motivuar të bëjnë një përpjekje dhe të kërkojnë performancën që ata janë të aftë të arrijnë, por asnjëherë të mos ngopin ose mbështesin marrëdhëniet midis babait dhe fëmijëve në këto kushte.