VETMIA GJATË VITEVE TË ADOLESHENCËS RRIT RREZIKUN E SHUMË REZULTATEVE NEGATIVE

VETMIA GJATË VITEVE TË ADOLESHENCËS RRIT RREZIKUN E SHUMË REZULTATEVE NEGATIVE

Bota sociale e një adoleshenti është gjithçka për ta. Me kë shoqërohen fëmijët me të cilët lidhen dhe aktivitetet jashtëshkollore ku marrin pjesë, ndihmojnë adoleshentin të përcaktojë një ndjenjë për vetveten. Shumica e adoleshentëve janë të ndjeshëm, frikësohen mos humbasin dhe ndihen keq nëse nuk marrin pjesë në një ngjarje shoqërore. Adoleshentët do të bëjnë përpjekje të mëdha për t’u siguruar që ata të jenë të vetëdijshëm për ndodhitë midis bashkëmoshatarëve të tyre, thjesht sepse jeta e tyre shoqërore është një aspekt kaq i rëndësishëm i kësaj grupmoshe.

Megjithatë, jo të gjithë adoleshentët janë të shoqërueshëm dhe social nga natyra. Disa mund të jenë më introvertë dhe disa mund të kenë vetëbesim të ulët. Disa adoleshentë vuajnë nga ankthi social i cili mund t’i mbajë ata të bllokuar në izolim për shkak të frikës irracionale të talljes ose të gjykimit të ashpër gjatë qëndrimit në një mjedis publik.

Kur një adoleshent lufton shoqërisht, mund të rezultojë në ndjenjat e vetmisë së thellë. Si rezultat, ata mund të bien në depresion gjë që më pas mund të shkaktojë një sërë simptomash të tjera që vetëm sa i shtojnë vuajtjet e tyre. Duke kuptuar shkaqet e vetmisë tek adoleshentët, ai mund të ndihmojë prindërit të ndërmarrin hapa për të ndihmuar fëmijën e tyre të kapërcejë pengesat dhe të përmirësojë funksionimin social.

Hulumtimi i ri nga Instituti i Psikiatrisë, Psikologjisë dhe Neuroshkencës (IoPPN) të Kolegjit King në Londër ka zbuluar se të rinjtë që përjetojnë vetminë gjatë moshës së adoleshencës së hershme (mosha 12 vjeçare) janë në rrezik më të madh për ta lënë shkollën,të kenë nota të dobëta edhe nëse më vonë fillojnë të shoqërohen.

Studimi i botuar në “Development and Psychopathology” zbulon se vetmia (qoftë e përkohshme apo e vazhdueshme) gjatë viteve të adoleshencës rrit rrezikun e një numri rezultatesh negative duke përfshirë shëndetin e dobët mendor, vetëdëmtimin, përdorimin e detyruar të telefonit celular dhe zgjedhjet jo të shëndetshme të jetesës. Zbulimet sugjerojnë se pa mbështetjen e duhur, efektet negative të vetmisë mund të veprojnë si një forcë për uljen e aktiviteteve sociale.

Gjatë studimit morrën pjesë 2232 adoleshentë nga Anglia dhe Uellsi të cilët u përfshinë për një sërë studimesh në moshën 18 vjeçare duke përfshirë nivelet e vetmisë së perceptuar, rezultatet arsimore dhe mirëqenien mendore.

Studimi zbuloi se pjesëmarrësit që përjetuan vetminë ishin në rrezik më të madh të rezultateve negative në krahasim me ata që nuk e përjetuan kurrë atë. Deri në moshën 18-vjeçare, ata që kishin kaluar periudha të vetmisë në gjashtë vitet e fundit kishin më shumë gjasa të përjetonin probleme të tilla si depresioni dhe ankthi, si dhe nivele më të ulëta të kënaqësisë nga jeta dhe cilësia e gjumit.

Studiuesit gjithashtu bënë dallimin midis fazave në të cilat një fëmijë përjeton vetminë. Ndërsa ata pjesëmarrës që ishin të vetmuar në moshën 12-vjeçare, por më pas ‘të rikuperuar’ u gjetën në përgjithësi në rrezik më të ulët të rezultateve të dobëta të shëndetit mendor më vonë ata ende kishin më shumë gjasa të përfundonin shkollën me kualifikime të ulëta. Studiuesit sugjerojnë se kjo mund të jetë për shkak të vetmisë së hershme që shkakton përçarje të konsiderueshme duke rezultuar në terren të humbur që nuk mund të rifitohet pa mbështetje.

“Studimi ynë tregon se vetmia gjatë viteve të adoleshencës mund të ketë ndikim serioz në jetën e mëvonshme. Në vitin 2018, gati gjysma e moshave 10-12 vjeç raportuan se ndiheshin të vetmuar të paktën disa here dhe rreth 15% thanë se shpesh ndiheshin të tillë. Vetmia, sado e përkohshme, mund të jetë një përvojë jashtëzakonisht shqetësuese dhe ne duhet të bëjmë çdo përpjekje për të mbështetur ata që kanë nevojë për të, në mënyrë që ta kapërcejnë atë.” thotë Dr Timothy Matthews autori i parë kryesor i studimit.

Ndërsa studimi zbuloi se kishte disa faktorë gjenetikë që mund t’i vendosnin disa njerëz në rrezik më të madh se të tjerët për të përjetuar vazhdimisht vetminë. Faktorët mjedisorë, si një shtëpi e dashur dhe prindërit mbështetës zbulohet se kishin një ndikim më të madh nëse një person futet brenda ose del jashtë vetmisë.

Profesor Louise Arseneault, autori i vjetër i studimit nga King’s IoPPN tha:

“Ky studim dëshmon rëndësinë e ndërhyrjeve të hershme për të siguruar që të rinjtë e vetmuar, veçanërisht ata në dy vitet e para të shkollës së mesme, të identifikohen dhe t’u jepet mbështetja e nevojshme që të sigurohemi nga efektet e këqija në afat më të gjatë.”

Leave a Reply

Your email address will not be published.