Titulli “Matanë s’ka harrim” të rrenqeth mishin, sepse herë kumbon si një profeci, nga më të tmerrshmet që ka njohur dashuria: pamundësia për të harruar të qenën, të shkuarën, e herë si një kërcënim a paralajmërim, si një gisht që i drejtohet dikujt për t’i thënë: “Ku shkon? Nuk do të mundesh të harrosh”.
Ky libër sjell destinin ekzistencial të njeriut karshi mungesës, boshësisë, ikjes, harrimit.
Vjollca asnjëherë s’di të jetë e errët, nuk tmerron me vaje e kuje për atë që shkon, por rri solemne karshi ndjenjës që e mban vertikalisht njeriun – dashurisë.
-Vlerësime për librin nga Xhemazije Rizvani shkuran Nobel Bookstore!
Leave a Reply